dit is het verhaal
van rozen en beton
van goede bedoelingen
een man maakte
voor zijn vrouw het eten
dat zijn moeder maakte
als hij haar riep
noemde hij haar merel
hij was haar ekster
ze raakten elkaar aan
als een gebed
dat huid leerde verstaan
dit is het verhaal
van twee rozen
die geen doorns wilden zijn
zij ontvouwden geschiedenis
werden verkenners
van elkaars verhaal
een man groef een kuil
voor haar teleurstellingen
schonk haar moed
een vrouw omarmde een man
omhelsde zijn verwachtingen
gaf hem rust
zweet zakte ’s nachts
tevreden in het matras
er was begin gemaakt
een zoon en een dochter
maakten een ijverige zoon
die steen bakte
een dochter en een zoon
maakten een stevige dochter
die hout hakte
buren van buren
werden buren van vrienden
openden lachend hun deuren
een zoon draaide
een lamp in de fitting
licht vulde de ruimte
een man stapelde woorden
zijn zinnen dwarrelen
tussen de naakte wanden
1001 verhalen komen
1001 treden op
1001 liefdes hinkelen mee
in onze droom bloeit
een nieuwe wereld op
onstuimig wild en zacht
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.