mechelen
web van straten
en, er middenin, kerk
en toren, als dikke
kruisspin, en ik dan
die van deze stad niet
af kan, en haar gelaten
overal met mij mee draag,
alsof het altijd herfst zou zijn
alsof het altijd stil en ik weet
niet waarnaartoe zou zijn
ach, wat
een verdriet is het om van deze stad
te zijn, den toren is zo groot, en ik
maar eigenlijk toch niet hoor
ik blijf hier eeuwig klein.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.