in deze verzameling van kamers
waar verdwaalde woorden
weer tot rust mogen komen
als verhaal van waarheid of verzinsel
is hij de fluisteraar die plooien gladstrijkt
een reiziger van tegel tot tegel
behoedzaam zoekend een uitgelezen plek
om voorgoed te blijven
tot de lichten worden gedoofd
en ieder boek hem opnieuw de rug toekeert
bij het weggaan draagt hij keer op keer
een vorm van stilte met zich mee
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.