De nacht borrelt naar
boven, en schuiert tegen
me aan, dan zie ik je dolen
als een bokkenrijdster
door de nacht

schraal is de wind
die wappert door je haren,
ontluisterend licht
rekt zich over je uit

vraag me niet waarheen
je moet rijden, de wind
zal je leiden naar
het punt waar de dag
uit de nacht omhoogrijst

kijk niet weg in stilte, maar
sus me met zachte stem
wikkel me in je donzen deken
wrijf me warm in je herinnering

roep me één laatste maal
dan werp ik me naast je

in de dag die zich verlaat.