Het is een kustplaats als zovelen,
een gat achter een duinenrij
met ’s zomers hordes volk dat hoopt
thuis uitgerust en bruin te zijn.
Een ijssalon, een bakkerij,
een kerk, een plein, een dorpscafé.
Bungalows en campingplaatsen
op een steenworp van de zee.
Een zee vol van hetzelfde water
als bij dorpen verderop,
maar toch, het is niet uit te leggen,
hier ben ik er gekker op.
In de eenvoud van de schoonheid
schuilt een eindeloos fortuin;
Strandslag Seinpost, Zwanenwater,
dorpsgezicht vanaf het duin.
Maar de mooiste weidse blikken
zijn van helmgras, lucht en strand.
Daar verwaaien mijn gedachten,
daar bestaat geluk uit zand.
Laat me aan de branding zitten
bij een zonomwonden eb,
waar in schuim en in het ruisen
ik mijn thuis gevonden heb.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.