mijn stad
jij ligt in volle lente
aan mijn voeten
ik laat mijn ogen vallen
op de lapjesdeken van daken
die jij voor me spreidt
je steegjes vouw ik
langzaam open tot je
huizen er van huiveren
daal in jouw diepte neer
tot je vlietjes kronkelend
hun bruggen krommen
zacht blaas ik door
jouw japanse kerselaren
hoog van mijn toren
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.