Moeder van smarten

Verweesd ben ik, een dolende geest
in een verwoeste stad.
De dood applaudiseert en
danst om mij heen.
Dat wat ik zo innig had gedragen,
zo behoedzaam had beschut
viel ten prooi aan de zwarte
hagel van vuist en vlam.
Als een vervuilde soldatendeken
ben je weggegooid.
Wat stelt eer en glorie voor
als het hart kermt en krimpt?
Het slaapliedeken van de zandman
wil ik voor je blijven zingen.
Laat me je volgen in de nacht van as.