In stille moarn en net it minst bewegen,
En net in stim dy troch de dize giet:
Allinne dript, út beammen lâns de wegen,
Yn 't giele leaf it treasteleaze liet.
It libben, yn al inger rûnte sletten,
Ebbet en gliidt de rêst yn, deade-stil.
Oft ek it bange bûnzjen fan ús herten
Yn 't selde ritme sliepend stjerre sil?
De dize dript - dan, op é stille strjitte,
Knappe kastanjes en de frucht springt bleat.
Mocht sa de siele út lichems hoalling sjitte
En glânzjen iepenboarste yn é dead!
Jelle H.Brouwer
Een stille ochtend zonder 't minst bewegen,
en zelfs geen stem die gaat door 't nevelgrijs;
slechts drupt er, uit de bomen langs de wegen,
in 't gele loof deez' troosteloze wijs.
Het leven, in al enger kring bevangen,
ebt en verglijdt tot doodlijk-stille staat.
Of van ons hart ook 't bonzen en verlangen
in 't zelfde ritme slapend sterven gaat?
De nevel drupt - dan, op de stille straten,
knappen kastanjes en de vrucht springt bloo.
Mocht zo de ziele lichaams huis verlaten
En glanzend openbreken in de dood.
(vertaling: Anne Wadman)
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.