Vertrouw letters nooit.

Ze laten zich gemakkelijk gebruiken
door ieder woord dat zonder hen
niet klinkt.

Zonder met hun leestekens te knipperen
veranderen ze zomaar
van droom in moord.

Maar als het bloed dan ergens
van de muren druipt,
hoef je de M niet te ondervragen.
Doden?
Neeee, dat doet de klank van lekker nooit.

De O. De O klinkt verbaasd,
snapt de dingen beter met z’n tweeën
en heeft daardoor altijd
een alibi.

Dan de R.
Laffe laffe letter.
Een R alleen heeft het koud,
durft pas te grommen
wanneer hij met een groepje is,
als blaffende honden
die het spreekwoord bedenken.

Is er enkel nog de D
van dik en dom.
D.
De letter die zich omdraait
en niet weet
dat hij geen achterkant heeft.

Nee, letters kun je niet vertrouwen,
pin ze daarom nooit
op hun woorden vast.