De soldaat en de zee
Wanneer ik mijn lamp vergeet
en de kamer donker laat blijven,
zie ik, buiten, een houten keet
waarin een soldaat zit te schrijven.
Om de kaars en het schrijfgerei heen,
om het dak ter kantine, wijken
de huizen der stad uiteen
naar een einder van sluizen en dijken
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.