Het was lente en zo’n dag
waarop de zon scheen
te moeten trillen en je zag
of voelde, langs je been
die zachte wind, bijna zwoel
de harten vol van vuur en
vlinders in de lucht en het gevoel
dat dit eindeloos zou duren.

Het koper zond in maten
zijn helderheid omhoog
en terwijl wij daar zo zaten
daalden noten als een parelboog
over onze hoofden neer.
Blozende rode bolle wangen
verraadden geluk en zonder vrezen
een intens verlangen.
Nooit was er een dag als deze.