Aan het leven

Aan het leven

De zon: een vuurrode draak, de grote klok,
Chinese vlag, hoge vlieger tussen de appels.

Natuur: het kleurrijke land, hoge bergen,
witte bergen, verlichte lampionnen aan de horizon.

De aarde: hij zweeft, hij valt uit de lucht.
De bergen leven in de dood, de Himalaya is een muur.

Ik ben alleen. Tussen de bergen.
Naast de boom. Hard weldadig vechten.

De walnotenboom is krachtig vuurwerk,
een schitterende kleurenexplosie, geluk.

Als je daar bent, zie je het.
Mooie okkernoot.

Dichter(s): Hein Walter

Locatie: Evenaar, Almere, Nederland

Taal: Nederlands

Datum geplaatst: 2010

Relatie met locatie: Dit gedicht is geschreven bij de boom De Okkernoot. Alle gedichtenplaten van het Poëtisch Arboretum horen bij de bomen waaraan ze gekoppeld zijn.

Initiatiefnemer: Stichting De Zijderups / Gemeente Almere

Opmerkingen of wetenswaardigheden: Okkernoot Een gedicht dat is ontstaan door de samenwerking met groep 8A van basisschool De Dukdalf. Ter hoogte van hun school zou op de Evenaar een okkernoot geplant worden. Door samen met hen het gedicht te schrijven hoopte Hein Walter, de begeleider van het proces, dat ze zich er blijvend mee verbonden zouden voelen. In de eerste les heeft groep 8 de boom nagetekend van een foto, de foto van een Okkernoot. Eerst hebben ze getekend: kijken, donker en licht, opbouw, details. Aanwijzingen en sturing hingen af van de sfeer binnen de tekeningen en het niveau van de individuele kinderen. In de tweede les hebben ze eerst gezamenlijk gesproken over de landen waar de okkernootboom oorspronkelijk vandaan komt: China en de Balkan. Niemand uit de klas was ooit in China geweest, maar over dat land had wel iedereen een beeld, een fantasie. De Balkan riep nauwelijks iets op. De kinderen schreven eerst woorden over China, daarna werkten ze verder aan hun tekening en moesten ze China tekenen zoals zij dachten dat het land eruit ziet. In de derde les hebben de leerlingen zinnen geschreven bij de tekeningen. Hun tafels stonden in een kring, zodat ze makkelijk de tekeningen konden doorschuiven. Ze kregen twee minuten per tekening om een zin te schrijven op een apart vel papier. Om de twee minuten werden alle tekeningen doorgeschoven, zodat iedereen alle tekeningen te zien zou krijgen en er iets over zou schrijven wat opviel. Er was ook ruimte voor taalspelletjes: vreemde woordcombinaties of een beperking, zoals het aantal lettergrepen of het aantal woorden. Of de zin moest beginnen met een werkwoord, of bijvoorbeeld met 'Ik'. In de vierde les moesten ze schrappen, nieuwe volgordes bepalen en een aantal korte zinnen schrijven. Alle leerlingen hebben toen een eigen gedicht geschreven, met de korte zinnen die ze al hadden. Hein Walter heeft alle gedichten mee naar huis genomen en uit al die teksten stukken overgenomen, soms van een leerling een zin, van andere een paar woorden. Dat is het gedicht geworden dat op de gedichtenplaat staat.

Naam invuller: Hein Walter

Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.