Waarom toch Abdullah zijn je ouders met jou weggegaan
weg uit hun huis onder de sterrenhemel
weg uit hun dorp waar de vrouwen nog hun eigen brood bakken
weg uit de schaduw van bloeiende appelbomen
Er waren daar toch genoeg platte daken
om bonen te drogen en ’s nachts koel te slapen?

Je hoeft met je dode mond
geen antwoord te geven Abdullah
Ik ben bang dat ik het weet

Waarom toch Abdullah ben je hier gebleven
in deze rampzalige straten met volle afvalbakken
in een onherbergzaam land zonder bergen
met winkelketens, verwarmde terrassen
praatprogramma’s met tussendoor reclame
en elke avond het laatste wereldnieuws?

Je hoeft met je dode mond
geen antwoord te geven Abdullah
Ik ben bang dat ik het weet

Abdullah, ooit was je vast mooi en welwillend
had je de veerkracht van riet in de wind
de energie van een man die van aanpakken wist
de schoonheid van een lenige kat
dat moet wel, dat kan niet anders

We laten je hier slapen Abdullah
in het aardedonker van Nederlandse grond
onder een sterrenhemel
die door een Westerse lichtzee altijd onzichtbaar is
zonder jammerklachten van huilende vrouwen
zonder een lijkwade die ruikt naar kamille

Want nu dakloze Abdullah
heb je eindelijk een juist adres
om door te geven aan de instanties
een vaste woon- en verblijfplaats:
Algemene Begraafplaats Alkmaar aan de Westerweg