Achter de bomen kan je niet komen.
Stemmen weven een web in het gebladerde.
Er is geen waarheid op dit plein.
Hier moet je dronken zijn van het groen

en op het getij van de seizoenen drijven.
Hier wordt veel gezegd en verzwegen :
de lente met haar gemompel, de grootspraak
van de zomer, het gekerm van de herfst,

de stijve lippen van de winter.
Als boter worden we door de dagen geslagen.
Dan begint het druppen van levens die zich voltrekken.

Wat morgen komt, bleekt als lakens op de dries.
Wat onbeschreven is, maakt triest.