Afwezigheid in perspectief
Het is een vak
apart te verdwijnen, als struisgras om te buigen
jezelf uit te vlakken tot een enkel wit oog.
De lucht bloedt dapper door.
Hoe de vingers te strekken opnieuw aan te raken
kleefvlekken stekels vochtige tongen?
Welke richting voor dit gecomprimeerd zicht?
Welke snelweg, welke exit naar
een ademhaling in 3D?
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.