de treinen trekken
om de zoveel minuten
denderend voorbij
vol met passagiers
of goederen onderweg
naar het voor mij
grote onbekende
waar de reis eindigt
of misschien juist
wel begint is voor
ieder een ander
moment op het spoor
voorbij de horizon
en dan nog een stukje
verder door de stromende
regen of brandende zon
met je voeten wegzakkend
in metersdiepe sneeuw
bij het uitstappen
op weg naar je lot
houden geplaveide
straten soms plotseling
en op een bepaald
moment ontdek je
dat van het padje af
zo gek nog niet is
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.