Armenmolen

Frivool haast laat je machtig schoepenwiel
Zich ijdel door het speelse water glijden
In niets verraadt het je verzwegen lijden:
Het molenrecht dat jou voor geld ontviel

Je trage loopwerk, nog uit sluimertijden
Bleek, in een eeuw van haast, achilleshiel
De mulder zag geen winst meer in zijn stiel
En sluiting was niet langer te vermijden

Je maalde voor de armen van Neeritter
Toch werd je houten hart met dom geweld
Na trouwe dienst gesloopt, de dank was bitter

Maar sinds er zich een bouwer heeft gemeld
Ben jij als huis de trots van je bezitter
En is het dorp opnieuw op jou gesteld