Auroramolen

Je was een oorlog lang gespaard gebleven
Maar kwam erna tot snel verval, een klap
Voor jou: de vraag naar maaltijd was maar slap
Al stond je molenaar goed aangeschreven

Je werd verplaatst, kreeg weer een zinvol leven
Door met je stander, wachthuis, stoere trap
Je gele kast en grijze borst, je kap
Bezoeker en passant iets moois te geven

Je klagend kreunen ieder ochtendkrieken
Een warm en schrijnend in memoriam
Betreurt de zwartste dag in jouw kronieken

Toen Hein op valse wind gevlogen kwam
En zo je mulder, bezig met je wieken
Arglistig uit het niets het leven nam