Iemand moet hebben gezegd: hic locus est.
Hier bouwen we met blote handen
van stenen een stad, hier zijn we met velen.
Er is een uitzicht en een rivier, hier
planten wij de godenpijler, zingen ons los
van wat ons scheidt. Hier stichten we een verleden.
En tegen alles wat ons bedreigt: het water,
de ander, de eeuwen, bouwen we een vesting
met een toren – wanen ons veilig boven al.
Nu graven we de toekomst uit en vinden in gelaagde
grond onszelf terug, wat we deden, wie we waren,
nog steeds zijn: mensen met een geschiedenis
aan beide kanten van de tijd. Zie hoe alles samen-
loopt, hier op deze plek. Deel te zijn van deze stroom,
van dit geheel. Bezoekers zijn we, voor even.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.