Ze werd geboren uit zand en klei,
leerde lopen, zag ons komen en gaan.
Een eeuw is alles voor een mens,
veel voor een huis. Minder voor haar.
Ze groeit in hoogte, ruimte, tijd.
Steeds meer raadsels in de muren,
ramen, verhalen die de één nog weet
en de ander nog niet. Poezen soezen,
tapijtjes op de tegels in het gouden uur,
als elke steen en klinker zachtjes zingt
voor wie het horen wil, ergens
achter de wilde wingerd.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.