cycli

de zon draait in de wending om haar as
in cycli van manen en van dagen
lente laat stof van winterbuien verjagen
terwijl het zomert kleurt het bont gewas

de mens ontsnapt niet aan de dans
geboren worden om uiteindelijk te sterven
hij plukt zijn manco, er is geluk te erven
het gaat in riten en in eeuwige cadans

het duister baart de prille morgen
dauwdruppels op het wonder van het gras
de dag brengt hoop en porties zorgen

het sterven van de zomer maakt het koud
verscholen, het verminkte kind dat ik ooit was
door tijd geraasd, gedeformeerd en oud


tine hertmans