De trage Durmelijn bepaalt het tikken,
wandelwegen slingeren in schaduw,
tekenen het oude patroon van velden.
Een gids voert toeristen aan
naar schuim onder het luiden,
een droom, dat het vroeger anders was.
De klok smeert tijd over het plein,
het kerkportaal ligt nu achteraan,
de tijd deed rare dingen.
Een verdwaalde kapitein meert aan,
maakt de steiger even zijn thuis en
vertelt zijn verhaal aan baars en snoek.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.