De aarde draagt traag
haar humuslucht van loof
schimmels en molm
ik loop tegen de stroom
in het donker van de duiker
voel de stilte van de tijd
mijn huiver kristalliseert
om vallen en vleermuizen
de greep van de muur
wordt hechter in mijn handen
het blije einde licht me toe
en glinsters in het water
de andere zijde geeft me weer
dat zachte voelen van vrijheid
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.