soms dezelfde, vaak ook de andere
als in afzondering zit ze daar
in haar glazen hok, haar lippen
bewegen en ze tuurt met een muis
in de hand op het scherm
ze is druk, wisselt witte steriele
woorden van zorg en troost
slechts de liplezer is medeweter
ze is begaan met zeertjes en pijn
maakt afspraken voor revisies
van steeds tanend vlees en geest
voor de balie staat geduld
eindelijk, het glas schuift open
ze beloont mijn wachten
met een glimlach, kijkt me mild aan
wat is ze mooi als ze zo kijkt
ze narcotiseert met minzame schijn
ik vergeet bijna wat ik mankeer
gedachten gaan aan de haal
beduusd leg ik mijn zorg in haar
en zij; schenkt me een lijf vol gemak