de dagen zijn van spinrag

de dagen zijn van spinrag
ik weef ze naadloos
zonder oponthoud met
zilverdraden in elkaar
met alles wat ik op
mijn pad maar vind
met wat mijn broze ziel vermag

per abuis is er een onverlaat
een ongeluk, een agressieve
ziekte of een kind dat
vlak na het geboren zijn
weer stil aan het
leven doodgaat

momenten vol hiaten
aan flarden gereten tijd,
rafelende repen stof,
in uren pijnlijk dof
verscheurde webben
weer ineen geflanst

routineus verder breien
in nimmer eindigende rijen,
totdat er plots een
lichtstraal valt
op een minieme tor
die luchtig en lichtvoetig
vol deemoed door de
oneindigheid danst