Voorbij. Geen vorm zo uitgebalanceerd
of hij verdwijnt, geen plons zo elegant
of hij vergaat, in kringen, onbestemd.
Een salto telt zolang de plank nog trilt,
zolang het meisje op de rand van het bassin
me ziet, hoe ik mijn haren schud.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.