Al loupend langs de Geul.
Bekruup mich altied dat geveul.
Dat wat allein 'nne bok kint
Wat dit rivierke bemint.
Want biste dao gebore.
Dan kinste de gebruke en folklore.
En geiste ooit dao weg.
Dan is dat tiedelijk, mer nooit ech.
De dinker op de Kei
———
Lopend langs de Geul.
Bekruipt mij altijd dat gevoel.
Dat wat alleen een bok kent.
Wat dit riviertje bemint.
Want ben je daar geboren.
Dan ken je de gebruiken en folklore.
En ga je ooit daar weg.
Dan is dat tijdelijk, maar nooit echt
De denker op de Kei
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.