de lucht, het land
wij hebben de lucht, wij hebben het land
aan grenzen en strijken eender waar neer.
wij laten ons met geen stokken verjagen,
vliegen op eigen kracht op wanneer wij
moe zijn van een uitzicht of de vleugels
die over ons waken. er moet ergens een
plek zijn waar wij thuishoren, waar het
heerlijk bomen is over het onmogelijke:
de diepgewortelde wil te diepzeeduiken.
David Troch
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.