Aan de rand van de wolken lacht licht;
slagschaduwen dicteren zelfgenoegzaamheid.
Een vogel neemt het voortouw,
dwarrelt door dimensies heen.
Het woord is afwachtend, beelden in verwondering?
Waar de ruimte ligt
blijft een vluchtige blik.
Waar de twijfel blijft
is ieder spoor bevestiging.
Waar stappen sterker
wordt het gewisser.
Waar tekens liggen
valt het woord.
In afwachting geven beelden
omspoeld door golfjes licht
– zichzelf bespiegelend –
verstilling van oneindigheid.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.