De zon lag ongelogen
als een reusachtig rood rad
op de overkant van de Kil.
Ik holde naar huis
om iedereen erbij te halen
maar toen ik omkeek
was hij al snel aan het dalen.
Ik kon het niet meer laten zien,
er alleen van verhalen.
Zelf merkte ik wel
hoe gebrekkig dat ging.
Met de herinnering
gaat het nu beter.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.