Lunetten is meer dan een buitenwijk
waar mensen na een werkdag op adem komen,
het is een stad, een dorp, een koninkrijk
zonder koning, een oase om in weg te dromen.
Lunetten wordt elke dag op de kaart gezet
door kinderen die naar school toe lopen
of fietsen of skaten of worden afgezet
door ouders die snel nog een broodje kopen.
Lunetten is een uitgelezen plek om te wonen
voor joggers die samen de benen strekken,
voor tuinders die meedoen met sla en bonen
en voor vrijwilligers die de tafel dekken
op maandag en woensdag in de Musketon
voor mensen die niet alleen willen eten:
voor Liesbeth, Herman, Joke en Ton
en iedereen die ik nog ben vergeten.
Het hart van Lunetten, daar staan we nu
waar je de laatste roddels hoort zoemen,
je koopt er het alledaagse, aarpels en jus
maar ook een boek, een bril, een bos bloemen.
Om dit winkelcentrum is veel te doen
nieuw licht, nieuw logo en kleurenpalet,
minder leegstand en vooral ook meer groen:
zo wordt Lunetten weer op de kaart gezet.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.