het pas gemaaide gras ligt proper op een hoopje
het pad klaar voor alle soorten schoenen
bloesems worden bessen
en de zon verlicht het podium van alles wat beweegt

we wandelen

zo vinden we het ritme
van ons lichaam
dat hoofd en hart
verbindt

de telefoon staat stil
veilig opgeborgen in een rugzak
tussen doppers en sultanas
want dit is geen vakantie

straks mag het onweer losbarsten maar nu nog even niet
in deze veiligheidsberm tussen snelweg en stad tussen bed en bureau
sijpelt de rust zacht tot diep in onze poriën
als zonnecrème

we wandelen

zo schuiven we het tempo
van de dagen die nog komen
kordaat voor ons uit
zwanger van dreigende drukte

nu nog even niet
we wandelen
we wandelen
we ademen