Eén blik
omvat het landschap: wijd
ligt het aan je voeten, overstijgt je,
zon streelt het, groene bossen, blauwe bergen
klimmen naar de einder.
Eén pad
doorsnijdt het: onvermijdelijkerwijs
beland je in dat ravijn, tussen die woekerplanten,
duwt dode takken weg, — ziet onverhoeds
de donkere grond rondom bezaaid met lila bloempjes.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.