Er was eens een vrouwtje uit Wenen
die had ontstellend lange tenen.
Vooral bij het dragen van sandalen,
zag je ieders blik naar beneden dwalen.
Een ieder hield angstvallig zijn mond,
daar zij als zeer drifdtig bekend stond.
Natuurlijk heb je het al gesnapt,
ze was snel op haar tenen getrapt.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.