De taal waarnaar wij zoeken,
zij en ik, ze is niet hier, niet
tussen deze lakens die ons pogen
ingewikkeld maken. Praten wij,
dan spreken wij in tongen. Wij raken
elkaar aan de buitenkant der dingen.
Het is een vorm van huiselijk geweld.

Ondertussen raakt mijn nachtkastschrift
niet uitverteld over de misverstanden
die zich hier ontspinnen. Zo gaat het
dag na dag: wat tussen ons onzegbaar is
krijgt in verzen zijn beslag.

Het is een truc van de natuur
die naar verdichting streeft
en chaos op den duur.