Fluisteringen…

Hier zit ik dan,
Met mijn rug tegen je dikke stam
Gesloten ogen, geopende oren
Zodat ik de fluistering van de blaadjes kan horen,
Want die vertellen hoe het daarboven is,
Daarboven waar zoveel vreugde schijnt te zijn,
vast niet meer wetend hoe verdrietig we hier achterblijven,
En waarom...?
Stel dat voor iedere dierbare een nieuwe boom gaat groeien.

Nu zit ik hier met mijn rug tegen je dikke stam,
Tussen al die andere die eerder weg waren dan goed was.
Het heet hier bos,
En ik voel dat het goed is,
Hier voel ik me geborgen en niet meer alleen,

Dichter(s): Mieke Pijnappels

Locatie: Oosthalen 7, 9414 Hooghalen, Nederland

Taal: Nederlands

Relatie met locatie: Dit gedicht staat bij het Bos van de Toekomst, vlakbij voormalig Kamp Westerbork. Staatsbosbeheer heeft in heel Nederland dergelijke herdenkingsbossen ingericht voor het planten van herdenkingsbomen. Je kunt hier een boom planten om een belangrijk moment in je leven vast te leggen. Zo'n boom kan een feestelijke gebeurtenis markeren zoals een geboorte, huwelijk of jubileum, maar kan ook geplant worden ter nagedachtenis aan een overleden dierbare.

Initiatiefnemer: Staatsbosbeheer

Naam invuller: Door Suzanne

Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.