Waar en fiets, vermomd als schroot,
opgediept uit schuur of sloot,
oud, vergeten, afgedankt,
zacht tot in haar velegen jankt,
staan we klaar met troost en tang,
blazen lucht in het ventiel,
politoeren net zolang
tot ze glimt van wiel tot wiel,
waar een fiets, vermomd als schroot,
dankzij liefde en vernis
langzaam oprijst uit de dood,
niet kapot te krijgen is.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.