geen muren
verduren
der uren
geweld
Complete gedicht:
Lief roosje!
Wiens bloosje
Een poosje maar staat;
Dat, geurig
En kleurig,
Zoo schielijk vergaat;
Dat, bloeijend
En groeijend,
Al stoeijend geplukt,
Het jeugdige
Vreugdige
Meisje verrukt;
Het glimmen
Der kimmen
En ‘t klimmen der zon,
Uw schoonheid
Ten toon spreidt
Zoo fraai het maar kon;
Bij ‘t dalen
Dier stralen
Uw pralen heeft uit,
Uw knopjes
Uw topjes
Zijn de aarde ten buit;
De winden
Ontbinden
Verslinden uwe eer;
Door d’ avond
Gehavend
Verwelkt ge reeds weêr!
Zoo spoeijen
Na ‘t bloeijen
En ‘t groeijen der jeugd,
De stonden
Verbonden
Aan wereldsche vreugd.
Het leven,
Ons even
Gegeven, gaat voort,
Door stormen
En wormen
Van droefheid gestoord;
Uw zaden
En bladen,
Der maden ten prooi,
Versterven
En derven
Ook spoedig hun tooi;
Geen muren
Verduren
Der uren geweld;
Ook vorsten bezwijken,
Hoe trotschlijk zij prijken,
In spijt hunner wachten,
Voor ‘t woên en de krachten
Des tijds, die de roos en den eikenboom velt!
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.