Daar staat ze hoog torenend boven
me uit, het zeil boven haar hoofd
klappert in de vlagerige wind
de schittering van de wereldbol
gehuld in onverschillige regen,
traag raspt de aarde in het rond
als de dag zich opricht
kruipt ze nog even door
het venster van dagen
even is het leven oneven
smeekt ze om woorden als
toekomst gevouwen in een brief
haar voetstappen afgedrukt
in stilstand en beweging
haar liefde danst verder
dan de horizon.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.