Wij kunnen het gras niet breken.
Zie, wij zitten erop.
Wij zitten er soms urenlang
bovenop. En wij hebben soms
Grote Konten.
Als wij zijn opgestaan,
ons kleed hebben opgerold,
nog wat sprietjes van onze
natte voeten slaan,
dan, dan staat ook het
gras weer op. Het gaat
gewoon weer staan!
Het denkt niet terug
aan onze klokvormige,
biefstukmalse, appelronde,
peerpuntige en onvormige konten.
Het doet alsof
wij nooit hebben bestaan
alsof wij morgen niet terugkomen.
Gras kan niet boos
worden gemaakt.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.