In joen aarms haar je mie vongen
mie droagen en mie holden, dat ik nait
valen, dat ik miezult nait zeerdoun zol,
dou ik joen leutje wiefke was. En zulf
docht ik mie t leven oarg helder.
Dou k joe ontlopen ging, heb je mie
d'haandjes soamen doan en vollen, da'k
aan joen toaveltjes nait rieken kon, aan
joen pepieren nait en aan hoen klaore
dreumen, dij van vrouger.
Aansom kon ie wel griepen aan mien
bijwozzen belderij van loater, heur
opstoppen ook in vaaierkante deuskes
dij pazen zollen in joen kaast, noast
dij van aanderlu, noast dij van joe.
Aantou dij houken schient hain
zun, doar bloast gain wind. En
as der aal n god noar vroagen kon,
dat heurt gain minsk. Gainaine as
ik zulf, mor dij kin der nait bie.
Ik vol ze allaank nait meer, de groot-
gruide haandjes van dou, mor wieder
rieken as noa, dat kriegn ze nai veur
mekoar en hou of t der ook okm spant,
griepen duren ze nait.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.