Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land
boomgroepen
dorpen
geknotte torens
kerken en olmen
in een groots verband
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.