de scilla knipoogt naar de iris
de forsythia straalt
kijk, knoppen aan de takken
en in de lucht een spreeuwenvlucht
die tango danst

onder het rozenpoortje staat
een paartje zacht te zoenen
omsloten door gebloos van kleuren
en anemonen op hoge stelen
in het park een kinderstem

balsemienen barsten van de zaadjes
late bloeiers trotseren het seizoen
er hangt een klein verhaaltje in de haag
van zilveren weefsel in een nacht gesponnen

alsof ze schuilen bij elkaar, de bruine struiken
fluisterend over koud en stil
over niet dood en wacht maar
want altijd alles weer opnieuw
ik zwijg en denk: eerst zien