overbebeeld verstilt de tuin
ontkleuren omtrekken hun geest
zwaaien slaan de bewegingen
pletterbrekend tegen afgemaakte levens
riddelen de kramptrekken in het water
gonzig, alten als sleepboten een verlangen mee
dwalende meren sluimen door het verzengde schuim
oevertredend baden gedachten in kringen
spreiden wezens gemoederen in kleur
koud omplakt vervaagt hun bewustzijn
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.