Het is heden, men moet weer passeren, verteert,
zijn schrede na schrede voltooide stilstand
de bron is gesust, de grond braakt een wonder, nooit
dronk de aarde de dorst zo volmondig
het vlees dat het steen bikt bejubelt de pij
waarachtiger leugen is vrijwel onmogelijk
wat rest is het raadsel, bevrijd van zijn zenen
is het helder als afval, lekker als waarheid
daar staat het, gespiegeld in duurzamer water
terwijl men al morgen, gelukkig, wanhopig -
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.