Het blijft een ongezongen lied.

Daar ligt het, vierkant of
langwerpig, in ruim wit;
de bundel die het herbergt
is weldadig licht.

Het ritselt soms
zoals het wel eens prevelt
bij wie er overheen
gebogen zit.

Maar zingen, nee dat doet het niet
vanzelf. Wel kan een stem er soms
– parlando dan – muziek
uit halen.

*

Maar plotseling steekt
een naar ze zeggen dode dichter
zijn trompet, een andere
laat haar arpeggio’s ruisend
over je rug heen lopen.

En je hoort bijna meer
dan wanneer echte muzikanten
zich in je lezersoor hadden
verschanst