het Schorisgat keert


het razen van treinen de rug en duikt
de diepte van de Leibeek in. hier kant
hondsdraf het kreupelhout af. hier ligt tijd

languit voor het rapen en groeit het gras
vol klavers vier. scholieren houden halt
en slaan een brug tussen twee dorpen

naast de resten van hun voorouders
piepen jonge populieren uit hun eerste blad
en wuiven zich een weg naar het later bos

waar de zonen van onze zonen meisjes
namen in stammen zullen kerven
beuken kreunen de hunker uit hun hout

voorbij de blikvanger klimmen
de eerste huizen uit het dal en draait
de wereld weer op dolle toeren