In het vruchtvlees van het vergeten
rust de pit van de herinnering
een harde kern die eenmaal zelf
op het dode punt in de aarde terggevallen
ongeweten al het vergetene naar
boven roept totdat opnieuw
wortel geschoten, tak vertakt
het blad zich aarzelend openvouwt
waarop hetzelfde anders staat geschreven.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.