Ik wandel langs de hoge groene bomen
langs reigers aan de stille waterkant
langs huizen waar tot laat het licht nog brandt
langs tuinen en door parken die 'k kan dromen.
Ik wandel door het leven - Hoogland,
waar het verleden door het nu wil stromen,
gedreven door een sterke, warme band.
Als er iets is, om 't even wat of waar,
men is er hier gewoonweg voor elkaar
in tijden van verdriet én van vertier.
En roept daar in de verte soms de stad?
Ik wandel onverstoorbaar op mijn pad
dat antwoord biedt: gelukkig ben ik hier.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.