Ik liep langs de zee,
kiezelstenen in mijn mond,
en riep : ‘Ik zal altijd…’
‘O nee…’ bulderde de zee.
‘Laat mij uitspreken !’
‘O nee…’
Later, in mijn kamer,
op een zwijgende stoel aan een zwijgende tafel,
maakte ik mijn woorden onhoorbaar af.
Terug naar overzicht
Vind je dat er informatie over dit gedicht ontbreekt? Stuur een mail naar
info@straatpoezie.nl met de titel en locatie van het gedicht en de aanvullende informatie.